Leonardo da Vinci
Op 13 januari 2003 is de mooie ‘Studievereniging voor natuurwetenschappen te Nijmegen Leonardo Da Vinci’ officieel opgericht. Door de jaren heen zijn er een hele hoop mooie herinneringen gemaakt en mensen bij gekomen die veel voor ons hebben betekend. Doormiddel van foto’s is het al mogelijk om een kijkje te nemen in het verleden. Ook hebben we hier de geschiedenis over elkaar gezet.
Ereleden
Er zijn een aantal mensen die heel belangrijk zijn geweest voor Leonardo. Deze mensen hebben voor zich voor de vereniging ingezet en verdienen dus een heel mooi plekje op de site.
Geschiedenis
Op 13 januari 2003 is de ‘studievereniging voor natuurwetenschappen te Nijmegen Leonardo da Vinci’ officieel opgericht, maar toen bestond er al jaren een onofficiële Leonardo.
In de eerste jaren van haar bestaan was de opleiding Natuurwetenschappen een ‘bovenbouwstudie’: pas vanaf je tweede jaar kon je NW studeren. In 1997 waren er 4 NW’ers, het jaar daarna kwamen er nog 15 bij. Het curriculum was toen nog niet heel verfijnd en de studie was buitengewoon zwaar. Eigenlijk kwam het erop neer dat je twee studies samen deed, met de nodige rooster technische ongemakken. In die tijd was er al iets van een ‘studievereniging’, maar die stelde niet zo veel voor. ‘Leonardo’ is al door de eerste bovenbouwers bedacht. Ton van Niftik heeft in een eerdere Bode gezegd dat hij penningmeester geweest was, maar wist zo niks te noemen wat ze organiseerden. De bovenbouwers bleven natuurlijk lid van de studieverenigingen van de studie waar ze begonnen waren.
Natuurwetenschappen is niet lang een bovenbouwstudie gebleven. Toen de eerste lichting eerstejaars kwam, organiseerde Leonardo een eigen introductie, waarbij ze meededen met de leukste activiteten van biologie, scheikunde en natuurkunde. Van de drie mentoren was één een bioloog. Sigma heeft het toen klaargespeeld de NW-kindjes bij hen in te schrijven. Maar omdat de NW’ers veel andere vakken hadden en hun eigen Leonardo, zijn ze nooit echt actief geworden bij Sigma.
Via Hans ter Meulen, de oprichter van de studie, regelden de NW’ers een eigen kantine, of beter gezegt een eigen hok in het oude gebouw van de FNWI. Zoals je hierboven en onder kan zien:
Later, toen er al twee lichtingen eerstejaars waren, verhuisden ze naar een grotere kantine, die maar liefst 2/3 van het oppervlak van de zuidkantine besloeg! Men wist zelfs een verbouwing van ongeveer 14.000 gulden los te maken van de faculteit (die toen blijkbaar nog niet blut waren). Hierbij moet voor de volledigheid vermeld worden dat ook de andere studieverenigingen in die tijd een eigen kantine hadden; de NW’ers wilden op dat punt natuurlijk niet achterblijven. Vincent Breukels vindt het ‘eeuwig zonde’ dat studieverenigingen niet meer allemaal hun eigen kantine hebben. In die kantine is ook de beroemd (of beruchte) pret-met-frituurvet-borrel. Allerlei snoep uit de snoepautomaat werd voorzien van een jasje van bladerdeeg en gefrituurd. Na afloop dreef de frituurwalm door het hele gebouw, tot in de collegezalen, en bleef nog tot na het weekend hangen. Deze lucht zal vast enige invloed hebben gehad op de reputatie van NW’ers bij de andere bèta’s.
De oudst bewaard gebleven notulen in het archief zijn van een bestuursvergadering op 14 februari 2000. De eerste prioriteit was de officiële oprichting van Leonardo, aldus de notulen. Leonardo was toen nog steeds onofficieel en het ‘bestuur’ werd tijdens een onofficiele ALV benoemd. Er werd gewoon door de kantine geroepen ‘wie wil in het bestuur?’ en dan kwam er een antwoord: ‘Waarom niet?’ ‘Ik ook’ ‘Vooruit, ik doe het wel’ ‘Vind iedereen dit goed?’. Natuurlijk vond iedereen dat goed. Het verenigingsgeld werd gewoon op de bankrekening van de ‘penningmeester’ gestald.
Maar Het zou nog 3 jaar duren voordat de staturen er echt zouden zijn. Daar waren verschillende redenen voor. Het vastleggen van statuten bij een notaris kost veel geld. Leonardo had dat niet, de faculteit wel, maar deze moest nog overtuigd worden dat de studie natuurwetenschappen levensvatbaar was en dat bij een volwaardige studie ook een echte studievereniging hoort. Dankzij de onderhandelingen van de toenmalige natuurwetenschappers en de hulp van Hans te Meulen is de faculteit uiteindelijk over gehaald. Het maken van statuten moet ook best lastig zijn geweest. Toenmalig voorzitter Kjeld Janssen had in de statutencommissie van twee andere verenigingen gezeten. Men wilde niet domweg statuten kopiëren, maar deze aanpassen aan de situatie en het karakter van de verening. Op 13 januari zijn Kjeld Janssen en Sandy Mathijsen naar de notaris gegaan om de vereniging op te richten en de statuten vast te leggen. Daarna moest de vereniging startkapitaal opbouwen. De oplossingen waren eenvoudig: eenmalig 20 euro contributie vragen en hamburgers verkopen. Bij de Makro werden über goedkope hamburgers voor zo goed als niets ingeslagen, in een piepklein oventje opgewarmd en voor 50 cent verkocht. Het waren vieze dingen, maar het liep storm!
Dat we nu een professionelere vereniging zijn, is mede te danken aan AJ Campagne. Hij heeft twee jaar in het bestuur van Leonardo gezeten en keek de kunst af van Phocas. Er kwamen gedrukte boekjes voor de ALV’s en er werd een logowedstrijd uitgeschreven, gewonnen door julian Tramper. Waarna het oude logo werd vervangen door het welbekende logo van Leonardo.
Pas later is NW in het cluster moleculaire wetenschappen terechtgekomen. Omdat daarbij volgens de studenten het wiskundeniveau verlaagd werd naar dat van scheikunde en de aansluiting met natuurkunde in gevaar kwam, werd een handtekeningenactie gehouden. Helaas was het om rooster technische redenen niet tegen te houden. Dat Leonardo nu een kleine, maar toch actieve vereniging met eigen karakter is, hebben we dus mede te danken aan de inzet en het initiatief van onze voorgangers. Het is aan ons voort te bouwen op de fundamenten die zij hebben gelegd, maar ons ook aan te passen aan de huidige situatie.
Na jaren van rustiger vaarwater en veel leuke georganiseerde activiteiten kwamen er weer grote veranderingen binnen de studie natuurwetenschappen. De oude naam moest namelijk plaats maken voor de nieuwe naam: ‘science’ werd de voernaam van de studie, met alle consequentie van dien. Om dit te vieren of te betreuren werd er zelf een rouwkaartje gemaakt, met daarna natuurlijk ook een geboorte kaartje voor de nieuwe studie science.
Om deze mooie geschiedenis bij elkaar te vinden zijn wij als XXIVe bestuur op onderzoek uit gegaan. Na het archief in gedoken te zijn kwamen we in de almanak van het derde lustrum (de allereerste almanak van Leonardo) een (bijna) complete reconstructie tegen van onze geschiedenis. Er is een samenvatting hiervan gemaakt met behulp van het archief, oude bodes en een stortvloed aan gegevens uit mails van Alumni. Met extra dank aan Imma Six voor het schrijven van het orginele ‘Leonardo in de prehistorie’, hier de geschiedenis van Leonardo.
